من طرف توتة الكتكوتة الأحد أغسطس 02, 2009 3:19 amكتير فى الحياة بنقابل بشر***ويكون قلبهم مكانه حجر
وكتير كمان هجر***ونرجع نقول قدر
حاجات بنشوفها وبتعلمنا***واحيانا كتير بتألمنا
بس كلها إيه غير جروح***وهيجي ليها وقت وتروح
طب ماهو كده الزمن***لازم ندفع التمن
عشان احنا فى الدنيا دى***يبقى لازم نقول عادى
على كل اه بتوجعنا***على اى نار تولعنا
على كل حيرة وألم ودموع***على كل جرح..ندم وشموع
ويسلام لما نلاقي قلب***مليان طيبة وحنية
بنلاقي السعادة وبنحب***ومنعرفش ان احنا ضحية
ونرجع تانى نتجرح***بس نقول حاجة عادية
ونقول هنحب ياما***وهنقابل تانى ابتسامة
وفعلا بنرجع نحب***والحزن يروح م القلب
بنحب من غير حدود***ونقول ده فين كان موجود
ويكون اوفى انسان***بس قسي عليه الزمان
زينا يعنى زعلان***ماكل قصة وفيها ندمان
كفاية بقى يازمن***ايه رأيك علينا تحن
ده احنا بشر مساكين***قلوبنا مليانة سكاكين
بتجرح فينا وساكتين***وكل ده ليه ولمين!!
كفاية بقى يازمن
[quote][code]
